Rozdział 15 – Odnaleziona

Znasz to dobrze

ból i łzy, gdy nie może być gorzej

Napięcie rośnie,

choć rozwiązanie na pozór tak proste...

Kala – Na pozór

Ponad wszystko pragnęłam, by Nina została odnaleziona. Wspominałam, że kiedy dostałam tę sprawę, to się cieszyłam, że przypadła mnie, że pomimo iż nigdy koledzy dzielący ze mną zawód nie traktowali mnie poważnie, to będą mogli mnie docenić, bo to wcale nie była nastolatka, która uciekła z domu, gdzieś zabalowała i po kilku dniach nieobecności sama wróciła. Dziś chciałam, by było odwrotnie. Zrozumiałam, że jestem za słaba, za mało doświadczona, by ją odnaleźć i już wcale nie chciałam być ceniona przez innych. Chciałam tylko, by ta małolata wróciła do domu cała i zdrowa, i nieważne było czy stanie się to z moim udziałem, czy zupełnie bez mojej ingerencji.

To wszystko jednak nie było wcale takie łatwe, choć z początku wydawało się banalnie proste. Miałam przed sobą Sylwię Malicką, pytającą nie tylko o postępy w sprawie dotyczącej jej córki, ale także dopytującą o Annę i zgłaszającą, że Robert także nie wrócił do domu. Nie umiałam spojrzeć jej w oczy. Nieustannie unikałam jej wzroku, ale w końcu odważyłam się zerknąć w głębie ciemnobrązowych tęczówek i czarnych źrenic, by zapytać:

– A pani chce, by mąż wrócił?

Przełknęła ślinę, z trudem pohamowała szloch i wyznała:

– Nie wiem, ale już ponad tydzień go nie ma.

W tamtej chwili czułam, że popełniłam błąd. Zrozumiałam, że czasami im mniej się wie, tym lepiej się śpi i ta kobieta nie zasługiwała na prawdę w tamtym momencie, bo wyznanie tej o jej mężu, było niczym innym, jak kopaniem leżącego i w tym przypadku to ja miałam oćwiekowane buty. Powinnam zatrzymać podejrzenia o jego kochankę dla siebie. Ja miałam szukać Niny, a nie sprawdzać wierność jej ojczyma.

– Policja zaangażowała w śledztwo więcej ludzi. Teraz w całej Polsce szukają Niny i Anny. Mają podejrzenia, że mogły uciec razem, albo że zostały porwane przez tego samego człowieka. Mnie właściwie od tej sprawy odsunięto. Nic nie zabroniono, ale też nie dano mi żadnych wytycznych.

– Gdzie one mogą być? – zapytała, płacząc.

Zapytałam czy jest samochodem. Odpowiedziała, że nie prowadzi. Zaproponowałam, że odwiozę ją do domu. Z początku się wzbraniała, że nie trzeba, ale ja się uparłam. Wyszłyśmy na korytarz, gdzie przy parapecie stali Piotrek i Majka. O czymś dyskutowali, przerzucali w dłoniach jakiś przedmiot, ale z tej odległości nie widziałam jaki. W końcu to Piotruś włożył go do kieszeni.

Kazałam dzieci usadzić z tyłu, pomimo że nie miałam fotelików samochodowych. Postanowiłam jakoś zagadnąć swoją pasażerkę, choćby po to, by nie przemierzać tej krótkiej drogi w całkowitym milczeniu.

– Nie powinni być w szkole? – zapytałam.

– Niedługo ferie świąteczne, już prawie nic nie zadają w ich klasach, a ja wolę ich mieć przy sobie.

To mnie akurat nie dziwiło. Pewnie, gdybym była na jej miejscu też nie opuszczałabym pozostałych dzieci na krok.

– Pani nie prowadzi, bo Robert wziął samochód, czy...

– Miałam wypadek, prawie siedem lat temu.

– Będąc w ciąży – wyliczyłam szybko i zerknęłam w górne lusterko, by zobaczyć co te niegrzeczne bachory porabiają.

Wyjątkowo byli bardzo spokojni, szeptali coś między sobą, będąc w dziwnej komitywie.

– Tak. Piotrek przez to jest wcześniakiem. Ledwie nas odratowali.

– W takim razie nie dziwię się, że pani nie prowadzi. Jesteśmy pod domem – zaparkowałam i poczekałam aż dzieci wysiądą. Patrzyłam też jak otwiera bramę. Dostrzegłam Roberta, siedzącego na progu. – Przynajmniej jedna zguba się odnalazła – szepnęłam cicho, sama do siebie.

Obserwowałam zza bocznej szyby samochodowej jak kobieta przystaje, a mała Maja i jeszcze mniejszy Piotrek lecą do ojca, by móc go przytulić. Wstał z progu tarasu zanim do niego dobiegli, ale pozwolił im na to, by uwiesili się na jego szyi.

Kiedy już odstawił ich na ziemie, wolnym krokiem podszedł do żony. Coś powiedział, bo widziałam jak poruszył ustami, ale z takiej odległości nie mogłam tego dosłyszeć, tym bardziej przez zamkniętą szybę. Dotykał dłońmi jej twarzy, przykładał je do policzków, przeczesywał włosy. W końcu ją przytulił, a ja chciałam odjechać, ale rzuciłam okiem na tylne siedzenie i dostrzegłam komórkę, która musiała wypaść z kieszeni Piotrka, być może się wysunęła, a on nawet tego nie zauważył. Wychyliłam się po nią.

Był to jakiś stary model, jeszcze z klawiaturą, na dodatek rozładowany. Postanowiłam w serwisie komórkowym poszukać odpowiedniej ładowarki i w domu zerknąć na zawartość tego wehikułu czasu. Zanim jednak to uczyniłam, zachciało mi się jeszcze zajrzeć do Darka. Chciałam zapytać czy wie może coś więcej niż ostatnio. Nie było go w domu albo czuł się tak źle, że nie miał siły mi otwierać drzwi. Powróciłam więc do furtki w celu otworzenia jej i dotarcia do samochodu. Jednak jakiś biały kawałek wystawał ze skrzynki na listy, a ja nie umiałam tego zignorować. Pomyślałam, że to może wzmianka o okupie, bo Iwan jako policjant, mógł się przecież komuś narazić i być może porywacz Niny i Anny nie chciał uderzyć w Malickich, a właśnie w niego. List jednak okazał się być z laboratorium.

Szybko, ekspresowym tempem powróciłam do samochodu. Dla bezpieczeństwa postanowiłam spory kawałek odjechać i dopiero, gdy wydawało mi się, że jestem już w wystarczającej odległości od tamtego osiedla, na którym zamieszkiwali Maliccy i Dariusz, to zdecydowałam się ponownie chwycić za kopertę. Wahałam się czy ją otworzyć. Być może były to jedynie wyniki jego badań. Doszłam do wniosku, że jeśli właśnie tak będzie, to mu je podrzucę z powrotem i nigdy się nie przyznam, że je ruszałam, a być może nawet uda mi się zakleić kopertę w taki sposób, by wyglądała na nienaruszoną.

Już na samym początku mój plan z idealną, nieotwartą kopertą spalił na panewce, bo ręce mi się tak mocno trzęsły, że rozerwałam to cholerstwo. W środku jednak nie były wyniki badań, a przynajmniej nie takie jakich bym się spodziewała. Były to wyniki DNA, porównanie ich, po prostu testy na ojcostwo, ale nie było w nich podanych nazwisk. Jedynie symbole X i Y, które nic mi nie mówiły. Mogłam jedynie przypuszczać, że ojcem był Darek. Nie wiedziałam tylko czyim i nie byłam pewna czy chcę to wiedzieć.

Iwan znowu wydał mi się podejrzany i to na tyle, że nie mogłam dłużej utrzymywać ślubu jego i Niny w tajemnicy. Nie mogłam w nocy spać. Wzięłam laptopa i pojechałam na komendę. Moich dwóch kolegów, którzy niezbyt mnie lubili, siedziało nad raportami. Wyznałam im tyle ile wiedziałam, a potem wpisałam hasło i odpaliłam pierwszy lepszy z filmów, który przedstawiał dziewczynę w skromnej, białej sukience, z bukietem czerwonych róż w dłoniach, taniec w deszczu, zrzucanie ubrań drżącymi dłońmi. Nie wątpiłam, że jemu trzęsły się ręce z powodu dużej ilości alkoholu płynącej we krwi, na dodatek popijał nim tabletki przeciwbólowe albo być może jakieś narkotyki. Nina jednak się bała, ale nie tak negatywnie. Ona zwyczajnie była mocno zestresowana.

– Spokojnie – szeptał przy jej uchu, odsuwając ramiączka jej stanika na boki. Był ładny, biały w czerwone ozdoby, ale po chwili już był na ziemi, a to co wcześniej zakrywał, teraz przykrywały duże, męskie dłonie. – Jesteś pewna, że tego chcesz? – dopytywał.

Nie odpowiedziała, jedynie skinęła głową.

– Musisz mi to powiedzieć. Nie chcę już nikogo do niczego zmuszać.

Spojrzałam na Szymona, rudzielca, który siedział obok mnie. Widocznie jemu, tak samo jak mi, nie podobało się to ostatnie zdanie w ustach męża zaginionej nastolatki. Szymek wstał i wklepał coś w komputer, ale niczego nie odnalazł. Dariusz Iwanicki mówił prawdę. Był policjantem, robił w trupach i czasami pomagał kryminalnym.

– Obecnie na zwolnieniu chorobowym – przypomniałam. – Raczej już nie wróci do pracy. Umrze.

– Dlatego tak się spieszyli ze ślubem? – podpytywał.

– Nina się uparła, że bez ślubu się z nim nie prześpi, to pod koniec życia postanowił...

– Dlaczego nie chciała seksu przed ślubem? – przerwał mi Kamil, który był zafascynowany rozdziewiczaniem małolaty na ekranie tak mocno, że nie odrywał wzroku od ekranu.

– Nie wiem – odpowiedziałam i postanowiłam zadać Darkowi takie samo pytanie jakie mi zadał Kamil, gdy tylko będę miała okazje się z nim spotkać.

Najpierw jednak chciałam obejrzeć wszystko co było w tym komputerze, ale w trosce o nasze oczy i nieustannie uciekający czas, skopiowaliśmy sobie to na dyski przenośne i podzieliliśmy się oglądaniem.

Mnie w przydziale nagrań trafiła się jedna z większych awantur, prośba by Iwan choć spróbował podjąć się zagranicznego leczenia i jego tłumaczenia, że nie ma zdolności kredytowej, by móc pożyczyć tak dużą kwotę z banku.

Później była subtelna rozmowa o... o Robercie. Ten wątek mnie zaciekawił, więc nawet zrobiłam głośniej. Patrzyłam jak młoda para, która była już małżeństwem od kilku dni leżała w łóżku i gawędziła o ojczymie nastolatki.

– Lubisz go? – podpytywał.

– Tak – przyznała, ale z dziwną niechęcią w głosie, jakby nie chciała mówić na ten temat.

– Bardzo?

– No tak, ale... do czego zmierzasz? – zapytała i uniosła się niemal do siadu, podtrzymując ręką ciężar ciała. Wyglądało tak, jakby mierzyła się na mrugnięcia ze swoim mężem.

– Nie złość się. Nie miałem niczego złego na myśli. Po prostu wydawaliście się sobie bliscy.

– W jakim sensie bliscy!? – uniosła się.

– Może ty mi to powiesz. Teraz już możesz. Jesteśmy małżeństwem, nie potępię cię, bo sam nie jestem święty.

Nina przymknęła oczy, co było wyraźnie widać na kamerze i zrezygnowana opadła ponownie na łóżko.

– Kiedyś... od początku czułam się dziwnie w jego towarzystwie. Gdy byłam mała, to chciałam go wykurzyć – wspomniała, wgapiając się w sufit. – Potem chciałam, by tylko on mnie kąpał.

– Molestował cię? – podchwycił szybko Iwan, a ja przybliżyłam się tak blisko ekranu, że niemal dotknęłam go nosem, jakbym dzięki temu miała lepiej słyszeć i widzieć.

– Nie, nie sądzę – odpowiedziała szybko. – Mył mi jedynie włosy, ale... przechodził mnie wtedy dziwny prąd. Chyba za mało wypiłam, by ci o tym mówić. – Usiadła i wychyliła się po swoje piwo, butelkowe, smakowe.

– Kontynuuj – szepnął prosząco i oparł się o boczną ścianę, do której przybliżona była kanapa, by móc nieustannie świdrować Ninę wzrokiem.

Wcisnęłam palce do buzi, dotykając nimi zębów, a po chwili, w oczekiwaniu na wyznanie nastolatki zaczęłam obgryzać paznokcie.

– Byłam dzieckiem, ale wiedziałam, że to nie jest mój ojciec, więc czułam dziwny rodzaj wstydu, ale... to było dziwne, ale chciałam go czuć. Dziś myślę, że ta sytuacja mnie podniecała, choć jako dziewięcio czy dziesięciolatka nie umiałam jeszcze tego nazwać – zatrzymała się na chwilę, zrobiła kilka łyków i chyba zastanawiała się czy mówić dalej. Chyba tylko dzięki alkoholowi się odważyła. – Obejrzałam z Malwiną i Martyną pierwszego pornosa, leciał w telewizji. To chyba nie był pornos, tylko film taki... taki...

– Erotyczny? – podpowiedział Iwan.

– Właśnie, właśnie. Pierwszy raz wtedy robiłam sobie dobrze, myśląc...

– Robiłaś to palcem i fantazjowałaś o własnym ojczymie!? – nie dowierzał.

– Spadaj. – Klepnęła go otwartą dłonią w ramie. – Wiedziałam, że będziesz się ze mnie nabijał, a ja miałam tylko jedenaście lat. On był takim pierwowzorem męskości, męża, kochanka.

– Miałaś jedenaście lat – powiedział i uniósł się tak, by znaleźć się nad nią – i fantazjowałaś o swoim ojczymie – przypomniał, obcałowując jednocześnie jej szyję.

– Czemu mam wrażenie, że ciebie to podnieca? – zapytała, wgapiając się w sufit i odchylając głowę mocniej do tyłu, by zrobić mu więcej miejsca, ułatwić dostęp jego ustom.

– Może dlatego, że mój penis jest już w gotowości i dotyka twojej nogi. – Uśmiechnął się łobuzersko i kontynuował obcałowywanie dekoltu, piersi. – Jesteś jeszcze większą świntuchą niż myślałem. Ja jak miałem jedenaście lat, to wyglądałem jak dziecko specjalnej troski i całe dnie biegałem za piłką, a nie dotykałem własnych genitaliów.

– A sikałeś na siedząco – odcięła się, czym sprawiła, że głośno się zaśmiał. – No co? Przecież ich nie dotykałeś.

– Jesteś okropna. – Usadowił się między jej nogami i pociągnął za nie tak, by sobie ją lepiej ustawić.

Miałam ochotę zamknąć oczy, gdy widziałam tę scenę, albo ją przełączyć, ale znowu powrócił temat Roberta.

– Jak się skończyło? Kiedyś on i ty...

– On jest mężem mojej matki, a ja byłam dziewicą, na co miałeś niepodważalny dowód zaplamionego prześcieradła.

– No tak, ale... nigdy nie uległ młodej dupce? – zapytał w akompaniamencie pieszczotliwego klapsa w pupę. – Krztałtnemu cycusiowi? – dopytywał i tym razem uderzył lekko w lewą pierś dziewczyny.

– Dupce i cycusiowi? – Skrzywiła się, najpierw pod wpływem tych pieszczotliwych klepnięć, a potem na słowa swojego męża. – Teraz sam brzmisz jak pedofil, a Robert nie był taki, nie podniecają go dzieci.

– Z czasem przestałaś być dzieckiem – zauważył.

– Fakt i zrozumiałam, że on czuje to samo, że jego przechodzi ten sam prąd, gdy ja go dotykam, widziałam jak wodził za mną wzrokiem, gdy paradowałam w ręczniku. Prowokowanie go sprawiało mi frajdę i choć chciałam by mi w końcu uległ, to wiedziałam jakie to złe. Moja matka nigdy by nam nie wybaczyła, gdybyśmy...

– Gdybyście co? – dopytywał.

– Darek, to już nieważne. Chęć na Roberta maskowałam i skupiałam swoją uwagę na Patryku, który podobał mi się fizycznie, nadawaliśmy na tych samych falach i w ogóle...

– Ale to jednak nie było to – domyślił się.

– Nie, to nie było to i Robert to też nie było to. Zawsze czułam z nim dziwną więź, ale gdy poznałam ciebie, to ona tragicznie wybladła i przestała w ogóle cokolwiek znaczyć. Wtedy zrozumiałam, że on mi się tylko podobał jako facet, ale nie była to miłość, nawet zakochanie to nie było. Po prostu jako pierwszy dotknął mnie w sposób erotyczny nawet o tym nie wiedząc.

– Sposób erotyczny, czyli jaki? – Zmrużył oczy i wpatrywał się w Ninę wyczekująco, cały czas klękając między jej udami i czyniąc mi tym samym idealne widoki na swojego europejskiego członka.

– Zdzielił mnie po dupie. Myślę, że sam... myślę, że większość ojców, ojczymów, ludzi nie wie jak to może wpłynąć na młodą... właściwie małą dziewczynkę. Na chłopca zresztą pewnie też.

– A ty skąd wiesz, że może? Może byłaś wyjątkiem? – gdybał.

– Czytałam.

– Gdzie?

– Na forach, różnych stronach, gazetach. Myślałam, że ze mną jest coś nie tak, ale nie jest i psycholodzy udowodnili, że...

– Nie, nie. O psychologach słuchał nie będę. – Zatkał jej usta swoimi, a potem przerwał pocałunek i wychylił się po prezerwatywę, ale powstrzymała go.

– Nie, nie zabezpieczaj się.

– Chcesz...

– Już robiliśmy to bez – przypomniała.

– Ale wtedy się pilnowałem, a teraz nie zamierzam.

– To się nie pilnuj – poleciła stanowczo znowu mierząc się z nim na spojrzenia. – Chcę tego dziecka. Ono jest szansą na twoje przeżycie.

– Nie doczekałbym jego narodzin – uświadomił ją.

– Tego nie wiesz na pewno.

– Wiem i...

– Nawet jeśli, to chcę mieć po tobie pamiątkę.

– Nagrania ci nie wystarczą. – Tu rzucił okiem na kamerę.

Pokręciła głową na nie.

– Kwestię mojego macierzyństwa pozostawmy Bogu.

– Przed chwilą mówiliśmy o tym jak wkładałaś palec do cipki i masowałaś po guziczku myśląc o mężu własnej matki, a teraz mówisz....

– Zamknij się – wysyczała przez zęby i objęła jego kark rękoma, by móc się unieść i wcisnąć język między wargi... zmusić męża do pocałunku.

Byłam w szoku. Szczerze byłam bardzo zniesmaczona, bo ja nie miałam nigdy takich fantazji ani potrzeb, by... Pomyślałam więc o Ninie, że jest w pewnym sensie mocno skrzywiona, nie do końca normalna i wtedy pojawiła się kolejna rozmowa, na innym nagraniu, mówiąca o tym, że sama jest dzieckiem z kurewstwa matki, więc przez to wolała przeżyć swój pierwszy raz z mężem i najlepiej przez całe życie tylko z tym jednym mężczyzną się kochać.

W tym jedynym akurat umiałam ją zrozumieć i pojęłam też, że pewnie w genach odziedziczyła te pewne skłonności i stąd te fantazje i dorosłe zabawy za dzieciaka. Zaczęłam się jednak zastanawiać skąd Nina wie, że matka uprawiała seks za pieniądze. To akurat wiedzieć mogła, bo Sylwia powróciła do tego, gdy jej córki były małe. Jednak skąd miała informacje o tym co robiła jej matka, gdy jej samej jeszcze nie było na świecie?

Prawdy mogłam dowiedzieć się tylko od Niny, ewentualnie jeszcze od Iwana. Jej ciągle nie było, a on znajdował się pod ręką. Tym razem otworzył mi drzwi.

– Od nauczycielki historii – brzmiała odpowiedź, udzielona w przedpokoju. Nie chciał mnie wpuścić dalej, zastanawiałam się dlaczego.

– Jak to od nauczycielki historii? – nie dowierzałam.

– Ta suka powiedziała jej czym parała się jej mamuśka. Ta suka była pierwszą dziewczyną Malickiego i chyba żałowała, że wybrał matkę Niny, a nie ją. Uważała, że po śmierci żony powinien wrócić do niej, a nie szukać nowych związków.

– Dlaczego się rozstali?

– Mieli mieć ślub. Został odwołany, bo Robert został oskarżony o zgwałcenie nastolatki, co jest parodią, bo sam wtedy ledwo co odrósł od ziemi. Możesz sobie to sprawdzić w aktach. Ta laska wycofała zeznania. Kiedyś jak z nim gadałem o tym przy piwie i grillu, to doszedł do wniosku, że może matka Ani ją nasłała.

– Tę co niby ją zgwałcił?

– No – odpowiedział.

– Strasznie rozchwytywany facet – podsumowałam.

– No, w sumie. – Wzruszył jednym ramieniem i uśmiechnął się delikatnie. – Chciałbym się już położyć.

– Nie szukasz Niny? – zdziwiłam się.

– Szukam, tylko... dziś już nie daję rady – odpowiedział, ale w dziwny sposób, jakby sam nie był pewny, jakby się miotał, jakby po prostu wymyślił tę wymówkę na poczekaniu.

Nie mogłam go jednak nachodzić, więc wycofałam się do drzwi, ale zanim chwyciłam za klamkę moim oczom rzuciły się damskie, sportowe buty. Była na nich zaschnięta krew, albo coś co do złudzenia ją przypominało.